Heb je onze kookboeken al? Bomvol makkelijke hoofdgerechten! Ons derde kookboek "Makkelijke Wereldgerechten" kun je nu bestellen.
Culinair weekend weg in Gelderland #2
Jaaaaaaa, vandaag deel ik het tweede deel van ons culinair weekendje weg in Gelderland. Wat herbergt ‘onze’ provincie toch veel bevlogen ondernemers en wat is er veel lekkers te proeven. Lees en geniet met me mee.
Dag 2
Geitenboerderij de Groote Stroe in Stroe
Na een heerlijke nachtrust en goed ontbijt wordt onze groep in tweeën gesplitst. Er is een A- en B-programma en Johan en ik hebben gekozen voor het eerste. Met eigen auto’s vertrekken we naar de gemeente Barneveld voor een bezoek aan Geitenboerderij de Groote Stroe in Stroe. Met hete thee (heel welkom want het is waterkoud) worden we verwelkomd door boerin Magda. Vol passie, trots en vurigheid vertelt ze haar vertaal. Op geitenboerderij de Groote Stroe wordt biologische, rauwmelkse geitenkaas gemaakt, de Stroese Dame. Zonder geiten geen kaas en dus worden alle 80 dames in de stal met liefde en respect behandeld. “Al onze geiten hebben een naam”, vertelt Magda. Haar man Harry kan zelfs met ze praten. “Geiten zijn heel slim”. De rolverdeling in het bedrijf is zoals van oudsher: Harry verzorgt de geiten en Magda maakt de kaas. Hier draait alles om vakmanschap, liefde en geduld. Je proeft het ook. Niet voor niets dat de Stroese Dame op de menukaart prijkt van diverse sterrenrestaurants, onder andere Restaurant De Librije van Jonnie en Thérèse Boer! Ik ben een echte geitenkaasliefhebber en na verschillende Stroese Dames te hebben geproefd ben ik dolenthousiast. Jong, belegen, oud, feta, rookkaas, kruidenkaas: stuk voor stuk hebben ze hun eigen unieke, ontwikkelde smaak die fabriekskazen grauw laten verbleken. Vooral de Stroese Dame verrijkt met fenegriek laat mijn foodie hart sneller kloppen. Mmm… Ik koop meteen een flink stuk om mee naar huis te nemen.
Lunchproeverij bij Herberg De Zoelensche Brug in Zoelen
Vanuit de gemeente Barneveld rijden we door naar de gemeente Buren. Een thuiswedstrijd voor Johan en mij want we worden verwacht voor een lunchproeverij bij Herberg De Zoelensche Brug in Zoelen. In het verleden hebben wij hier weleens gegeten, maar sinds die tijd is er veel veranderd. Sinds 2015 wordt het voormalig tolhuis bestierd door nieuwe eigenaren: chef-kok Jeffrey Schoeman en gastvrouw Cindy Schoeman. Ook wel bekend als voormalig eigenaren van restaurant Korianders in Rhenen. De bekende zeetong met vruchten is van de menukaart verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor lichte, frisse en elegante gerechten die bereidt zijn met zoveel mogelijk streekproducten. De inrichting is warm, knus en sfeervol, maar beslist niet oubollig. De vergezichten op de fruitbomen en rivier de Linge door één van de vele raampartijen geven een gevoel van ruimte en vrijheid. Johan en ik genieten ten volste van onze meergangenlunch met bijpassende wijnen. Alles klopt hier gewoon. Het broodje vooraf, de intieme sfeer, het uitzicht, de bevlogen bediening, maar bovenal het eten; wat een feest om hier te zijn! Johan en ik nemen ons voor om snel terug te gaan voor een diner.
Rondleiding en workshop wijn maken Betuws Wijndomein in Erichem
Vijftien minuten verder van de lunchlocatie stappen we uit bij Betuws Wijndomein in Erichem. We worden ontvangen door wijnboer Diederik Beker die met zijn tweeëndertig jaar de jongste wijnmaker van Nederland is. We volgen Diederik naar zijn WijnHuis waar hij vol trots vertelt over zijn bedrijf. Kun je nu echt goede wijn maken in Nederland, is de priemende vraag. “Ja, dat kan”, zegt Diederik. “De bewering dat Nederlandse wijn zuur is, klopt allang niet meer.” Dankzij speciaal gekweekte druivenrassen die geschikt zijn voor het Nederlandse klimaat, maakt Diederik nu zelfs prijswinnende wijnen. Helaas is er (door ons immer uitlopende tijdschema) geen tijd meer voor een wandeling door de bijna 6 hectare tellende wijngaard, maar dat geeft niet. Er is in deze tijd van het jaar tenslotte niet veel te zien. Wel werpen we nog een blik in de ‘wijnkelder’. Hier in Nederland is dat natuurlijk gewoon een schuur (doe maar gewoon, dan …) maar wijnkelder bekt natuurlijk wat beter. Bij binnenkomst blinken de roestvrijstalen tanks je tegemoet. Het geromantiseerde beeld in mijn hoofd van wijnboer Ilja Gort die met zijn golfkarretje tussen de druivenranken de ondergaande zon tegemoet rijdt, verdwijnt als sneeuw voor de zon. “Als wijnboer ben je de hele dag aan het schoonmaken”, zegt Diederik. “Alles hoeft nog net niet ziekenhuis steriel te zijn”. Dat goede wijn maken vooral hard werken is veel vakmanschap en kennis nodig zijn wordt ons al snel duidelijk.
Terug in de warmte van het WijnHuis is het tijd om zelf de handen uit onze mouwen te steken. We gaan namelijk onze eigen wijn maken! In twee groepjes gaan we aan de slag met het maken witte en rode wijn die we na afloop mee naar huis mogen nemen. Hoe cool is dat? We moeten wel even geduld hebben voordat we kunnen proeven want de wijn moet nog minstens een jaar rijpen. Ik ben benieuwd of ik zo lang kan wachten…
Nadat we afscheid hebben genomen van Diederik rijden we — met bubbelende flessen vol gistende wijn achterin — met gierende banden weer terug naar Hotel de Bilderberg. Er was wat vrije tijd gepland tot aan het diner, maar zoals je begrijpt zijn we uitgelopen. Ach, wat maakt het uit. Wat een superleuke dag!
Diner bij Restaurant Vesters in Nijmegen
Nadat we ons hebben opgefrist en omgekleed verzamelen we fris en fruitig in de hotelbar. Niet veel later arriveert de bus die ons naar het schone Nijmegen brengt voor een diner bij Restaurant Vesters. Chef-kok Jeroen Vesters zwaait de scepter in de keuken en vormt samen met Nikolien Verstraelen — gastvrouw van het jaar — een gouden duo. De smaken die je hier proeft zijn krachtig en aards, old-school en tegelijkertijd vernieuwend. Wat word ik hier toch blij van. Ik kan je veel vertellen over het sfeervolle interieur, de gemoedelijke sfeer, de hoog op smaak gebrachte gerechtjes en de bevlogenheid van Nikolien, maar beter kun je het zelf ervaren. Geloof me als ik zeg: hier wil je een avondje dineren!
En ja, als we dan eindelijk weer ’thuiskomen’ zijn we toch echt dat laatste drankje verplicht aan de barman. Vooruit, ééntje dan…
Deel je reactie