Een geweldig maar angstig Zeeuws avontuur

Je leest dit bericht terwijl mijn man en ik in de auto op weg zijn naar Zeeland. We mogen aanwezig zijn bij de officiële opening van het Nederlandse oesterseizoen 2014 in Scharendijke, waar het allereerste vaatje Zeeuwse platte oesters uit het Grevelingenmeer geveild wordt voor een goed doel. En alsof dat nog niet mooi genoeg is, mogen we tevens mee met de officiële persreis door de Zeeuwse gemeenten Schouwen-Duiveland en Goeree-Overflakkee. Een uitje van maar liefst drie dagen lang ontspannen en genieten van Zeeuwse lekkernijen. Ik bedoel maar. Je kunt het slechter treffen …

Maar voor mij is het ook een wat angstig avontuur; het wordt namelijk mijn eerste oester-eet-ervaring! Hoewel mijn man dol is op de oesterdelicatesse, sprak het idee om zo’n levende, glibberige substantie mijn keel in te laten glijden, mij nooit aan. Maar volgens de kenners (waartoe mijn man zich ook graag rekent) gaat er niets boven het smakelijke genot van eersteklas oesters – het moet een nauwelijks te evenaren smaakbeleving zijn. Als dat zo is, is er natuurlijk geen beter moment en bestaat er geen betere plek voor mijn allereerste oesteravontuur dan vandaag hier aan de kust, de Zeeuwse kust – Bløf schreef niet voor niets dat prachtige lied!

(Trouwens, mijn vader is allergisch voor oesters. Daar kwam-ie niet direct achter, die link legde hij pas na talloze oestermandjes geleegd te hebben, waarna hij telkens onder de tafel belandde van de buikkrampen en grauwe misselijkheid. Wat bleek? Hij was niet – zoals wij dachten – onder de tafel gedronken, welnee, hij gleed langzaam van zijn stoel door die platte, glibberige kwajongens. Ik ben dus gewaarschuwd – Alarmfase Twee.)

Hoe dan ook, vanmiddag na het oesterfestijn begint de persreis. Die wil ik niet missen (ik hoop dan nog ‘gezond’ te zijn), want het programma mag er wezen: ontbijten in De Domeinen (het grootste bos van Zeeland); strandjutten op Het Watergat (een groot sport- en familiestrand); volop proeven van Zuidwestervis en Stellendamse garnalen bij de Zeemeeuw in Stellendam; spannende verhalen aanhoren over de Fjoertoer (een wandelspektakel over het strand in de schemering langs bakens van vuur); en … jawel … heerlijk bijtanken met culinaire brandstof tijdens diverse Zeeuwse lunches en diners. Foei, foei, foei … wat een vervelende straf.

Als mijn maag niet leeggepompt hoeft te worden en ik fris en fruitig blijf, houden we je van onze Zeeuwse avonturen op de hoogte via Facebook, Twitter en Instagram – en uiteraard volgt er over dit heerlijke uitstapje een uitgebreid (foto)verslag op KeukenLiefde.

Vergeet ondertussen zelf ook niet te genieten van alle heerlijke recepten hier op KeukenLiefde!

PS Als je ervaring hebt met oesters eten, ben ik reuze benieuwd naar jouw verhaal en naar heerlijke recepten en bereidingswijzen. Mail me hierover of reageer via mijn blog! Misschien is die gedeelde oesterliefde een perfect medicijn tegen mijn glibberige oesterangst.

K♥L ontdekt ..., Persoonlijk