Verwengeluk op Goeree-Overflakkee (persreis deel 2)

Nog ‘Zeeuwsdronken’ van twee dagen natuurschoon en culinair genot op Schouwen-Duiveland, wacht ons op Goeree-Overflakkee nóg een cultureel en gastronomisch festijn …

Ter gelegenheid van de Week van de Goereese Vis brengt de persbus ons dinsdag laat in de middag naar onze volgende overnachtingsplek op nagenoeg het allerzuidelijkste stukje Zuid-Holland: bij Zeil- & Surfcentrum Brouwersdam, te midden van de – hoe kan het ook anders –Brouwersdam. Op de Kabbelaarsbank aan het Grevelingenmeer kan dit watersportbedrijf met surfshop, restaurant en overnachtingsaccomodaties zich geen betere locatie wensen; het Grevelingenmeer is namelijk een mekka voor watersportliefhebbers.

Dit grootste zoutwatermeer van West-Europa is gelegen tussen Schouwen-Duiveland (zuidkant), Goeree-Overflakkee (noordkant) en twee dammen: de Brouwersdam (westkant) en de Grevelingendam (oostkant). Doordat zware stroming ontbreekt maar er wel een aangename zeewind staat, is dit meer ideaal voor iedereen die van watersport houdt. Bij Zeil- & Surfcentrum Brouwersdam kun je dan ook het hele jaar door terecht om te zeilen, surfen, lessen en clinics te volgen, en groepsuitjes en andere evenementen te beleven.

Wij overnachten in een eenvoudige maar praktisch ingerichte beachlodge pal aan het Grevelingenmeer.

Zithoek, slaapruimte, badkamer, knusse slaapzolder, terras met hangmat(!) en een werkelijk fenomenaal uitzicht over het Grevelingenmeer.

Meer voor een dosis geluk heeft een mens niet nodig (hoewel, voor mij een klein keukentje dan). Als ik niet zo moe was geweest (en misschien al paar surflessen gevolgd had), was ik vanaf ons terras direct uit de hangmat op de surfplank gesprongen om eens heerlijk de wind door mijn blonde haren te laten waaien. Maar helaas, ik had geen puf. Volgende keer dan maar … Eerst eens lekker uitblazen én uitbuiken.

We hebben daarvoor tot ’s avonds zeven uur de tijd. Dan worden we verwacht voor het diner in Strandpaviljoen Brouw. Tot die tijd besluit ik het bed te onderwerpen aan een slaaptest. Testresultaat: in nog geen dertig seconden verkeer ik in een slaap nog dieper dan het diepste punt van het Grevelingenmeer. In de droom die volgt duik ik vrolijk het meer rond. Als ik wakker schrik van mijn verkwikkende slaapje (ik realiseerde me dat ik zonder duikbrevet dook), ben ik erg blij te horen dat onze volgende culinaire bestemming op loopafstand ligt van ons huisje. Johan en ik wandelen naar de hoofdweg, steken de Brouwersdam over en vinden op het strand Strandpaviljoen Brouw, een uitbreiding van Beware Beach. De surflessen, zomerkampen en andere sportactiviteiten van dit strandevenementenbedrijf eindigen steevast bij het aangrenzende strandpaviljoen met een lekker drankje en een smaakvolle maaltijd. Strandpaviljoen Brouw kookt met respect voor de seizoenen en haalt zijn producten uit de directe omgeving: vis wordt voor de deur gevangen en de groenten komen van de akkers op Schouwen en Goeree.

Als we met een brede smile naar binnen lopen, heet eigenaar Gydo van der Wal ons van harte welkom en krijgen we direct een feestelijk glaasje bubbels in handen gedrukt, die we diep onderuitgezakt in comfortabele loungebanken opdrinken bij de houtkachel. Supergezellig! Een perfecte opwarmer voor het smakelijke driegangenmenu, dat bereid gaat worden met alleen lokale producten uit Goeree-Overflakkee. Als we aan tafel gaan, schuiven ook de producenten van de lekkernijen die ons bord versieren gezellig aan en vertellen ons tussen de gangen door gepassioneerd en vol overgave alles wat we maar weten willen.

Zo proeven we tijdens ons voorgerecht bijvoorbeeld eieren van Eibaar: een familiebedrijf uit Den Bommel met een eigen pakstation en een eierautomaat waar je 24 uur per dag verse eieren kunt ’trekken’ – da’s weer eens wat anders dan een bami- of nasischijf uit de muur. De eieren zijn afkomstig van blije Flakkeese vrije uitloopkippen en worden direct op de legdag gesorteerd en ingepakt. Nog dezelfde dag, of de dag erop, gaan ze naar de verschillende verkooppunten. Kakelvers eiergenot dus. Dat proef je, want verse eieren zijn voller van smaak.

Dan het prachtige hoofdgerecht: een hele rode poon (gevangen via de Flyshoot-methode, een economisch en ecologisch verantwoorde vistechniek) met krakend krokante frietjes van Westhoeve Potatoes. Als frietkenners (in huize Verweij zijn we dol op onze eigen eigengemaakte frietjes, die we na vele uren geëxperimenteer bestempelen als de allerallerlekkerste friet ter wereld) stellen we vast dat deze frietjes wel heel dicht in de buurt komen bij de smaaksensatie van ons eigen huismerk: Verweij-friet. Maar misschien overtreft deze friet stiekem wel die van ons … Het is bijna zonde om deze frietjes als bijgerecht te serveren – serveer ze als hoofgerecht met wat mayonaise en het smulfeest is compleet. (Gelukkig kan onze dochter dit nog niet lezen.) Helaas ben ik vergeten een foto te maken van de frietjes, maar je kunt wel raden waar Johan naar kijkt…

Dan de laatste gang. Dit is er eentje waar je me ’s nachts om drie uur voor wakker kunt maken. Dan spring ik uit bed, wel tien gaten in de lucht. En huppel gehoorzaam met je mee naar beneden. En zing elk lied dat je horen wilt. Want alleen al bij het horen van de naam van dit gerecht loopt het water me chronisch in de mond. Ik bestel dit gerecht dan ook ongeacht op welke menukaart ik hem aantref. De naam van dit gerecht?

Kaasplankje.

De buitengewoon aardige jongedame naast me aan tafel vertelt ons enthousiast over de herkomst van de kaas, tevens haar werkgever: geiten- en zorgboerderij De Mèkkerstee in Ouddorp. Hier worden alle kazen uitsluitend op ambachtelijke en biologische wijze gemaakt, wat resulteert in kwalitatief hoogwaardige geitenkaas; niet voor niets vallen hun kazen steeds weer in de prijzen. Ik kon gelukkig geen kaas meer zeggen, maar anders had ik ook het bord opgegeten. Zelfs Johan, die eigenlijk niet van geitenkaas houdt, fluisterde in mijn oor dat hij het bord wel kon aflikken. Maar gelukkig wist hij zich te beheersen …

Na deze grandioze avond vol leuke gesprekken met enthousiaste en gepassioneerde ondernemers, slenteren we (ik kon het nog net laten, maar rollen door het zand had mijn voorkeur en was beslist ook een stuk sneller geweest) naar onze beachlodge. Zodra we de lodgedeur achter onze kaaskonten dichttrekken en het bed aanraken, denken we nog maar aan één ding. Of eigenlijk denkt Johan nog maar aan één ding; ik denk aan twee dingen: aan slapen … en … aan kaas! Planken vol.

De volgende ochtend ontwaken we heerlijk uitgeslapen (althans ik, volgens Johan zong ik in mijn droom hardop elk uur telkens weer een ander zelfverzonnen liedje over kaas) en genieten we wederom van een – tot aan onze lodgedeur geserveerd! – uitgebreid ontbijt. Hoewel ik me stellig had voorgenomen het ontbijt dit keer over te slaan, gezien de vele culinaire versnaperingen die ons opnieuw voorgeschoteld zouden worden, was er plots toch weer ruimte in mijn maag bij de aanblik van roombotercroissants, plakken versgebakken brood besmeerd met roomboter en belegd met – jawel – kaas, een kop verse koffie en een heerlijk glas jus d’orange.

Deze verwennerij kan ik onmogelijk afslaan. Na dit ontbijt op deze eersteklas locatie kunnen we er weer volop tegenaan!

Want de verwenreis gaat verder naar …

De haven van Stellendam.

We zijn uitgenodigd bij Visspecialiteiten Restaurant De Zeemeeuw. De uitbaters van dit restaurant hadden zich óók geen betere locatie kunnen wensen: gewoon boven in het gebouw van de visafslag!

In dit gezellige restaurant met panoramische uitkijk over de Stellendamse haven, de Noordzee en de Haringvlietsluizen, kun je jezelf tegoed doen aan niets minder dan dagverse vis. De kok kan bij wijze van spreken de pan uit het raam steken en de vissers de mooiste exemplaren zo vanaf hun vissersboot in de pan laten werpen.

De Goerese vissersvloot vaart elke maandagochtend als de rest van Nederland zich nog drie keer omdraait uit om op vrijdag- of zaterdagochtend even vroeg weer terug te keren. Wij zijn op woensdagochtend in het restaurant en dus is de haven leeg en verlaten. Maar niet getreurd, want na een spoedcursus Stellendamse garnalen pellen, krijgen we een voorproefje van wat dit restaurant op culinair gebied te bieden heeft: warm gebakken en perfect gekruide kibbeling (zoals het hoort gemaakt van verse kabeljauw), een stukje gerookte makreel en natuurlijk de handgepelde Stellendamse garnalen.

Anderhalf uur na ons ontbijt gaan deze lekkernijen er alweer zonder enige geestelijke weerstand in. Iedereen voelt zich als een zeevis in het water. Lang leve kwaliteit en versheid!

Overigens wacht de Stellendamse garnaal een trieste toekomst. Het doek kan namelijk ieder moment vallen voor dit prachtige streekproduct. Stellendamse garnalen worden direct met de hand in Stellendam gepeld door een handjevol hoogbejaarde Stellendammers. Als deze generatie pellers ermee ophoudt is er geen opvolging meer anders dan de machinale. Maar machinaal pellen kan kwalitatief nog niet tippen aan pellen met de hand. Wat er dan gebeurt? Hetzelfde als wat er nu met het gros van de garnalen gebeurt: ze worden verscheept naar Marokko om daar – vele malen goedkoper – gepeld te worden en volgespoten met conserveringsmiddelen. Na enkele weken reizen ze terug, waar wij ze vervolgens in de winkel kopen als Hollandse garnalen. Tsja. Mijn advies? Ga naar Stellendam en proef de heerlijke, verse en oer-Hollandse Stellendamse garnaal zolang het nog kan!

We vertrekken met goed gevulde visbuiken en interessante viswijsheden uit Stellendam en rijden door naar …

Middelharnis. In de haven, gelegen in het midden van het oude en gezellige centrum, ligt scheepswerf De Menheerse Werf.

De particuliere eigenaren van deze werf willen samen met de stichting Behoud Stadstimmerwerf Middelharnis de komende jaren de voormalige stadstimmerwerf van Middelharnis uit 1750 weer nieuw leven in blazen. Er moet een belevingswerf komen, een expositie over de historie van het Havenkanaal en maritiem Middelharnis, een werf voor varend erfgoed en jachten, en een thuishaven voor kleinschalige cultuurhistorische evenementen in de open lucht. Een mooi, waardig plan.

Na een verfrissend boottochtje over het haringvliet en een blik op de MD10,

een unieke beugsloep uit 1896 dat de toekomstige troef is in de herontwikkeling van de werf, worden we verwacht in de originele werkplaats van de werf, waar onze ogen worden aangetrokken door een feestelijk gedekte tafel.

Op deze historische plek schuiven we aan voor De Smaak van Flakkee: een driegangenlunch bereidt met streekproducten van coöperatie Buutegeweun. Onder het streekproductlabel Geweun Goed brengen leden van deze coöperatie (waaronder De Mèkkerstee, Eibaar, de Jerseyhoeve, de IJshoeve en Rietveld Fruit) gezamenlijk hun producten onder de aandacht bij de consument. Een van de afzetkanalen voor de streekproducten is de Markthal in Rotterdam, die per 1 oktober zijn deuren opent. We proeven onder andere de Parel van Goeree: licht mousserende rabarberbubbels,

ambachtelijke aardappelsalade met diverse soorten vis en gepofte cherrytomaatjes,

risotto met kaas van de Jerseyhoeve, stoofvlees en pastinaak,

en ambachtelijk gemaakt roomijs van de IJshoeve. Dit is wederom genieten. Hier krijg je nooit genoeg van.

We ronden de buitengewone verwennerij af met vers gezette koffie uit deze ouderwetse koffiemolen.

Of wacht eens, wat zie ik daar … wit oesterpoeder?

De heer en mevrouw Peeman (de mede-eigenaren van De Menheerse Werf) wisten natuurlijk dat oesterschelpen parels zijn en zilte zaligheden omhullen. Maar jaren terug deden ze een opzienbarende ontdekking. Vermalen oesterschelpen geven een poeder dat een geneesmiddel vormt voor de twee versleten schouders van meneer Peeman. Dit oesterschelpenpoeder genas de afgelopen jaren ook tientallen andere mensen uit hun omgeving van klachten als hernia, artritis, artrose en allerlei botproblemen. Kamp je zelf al lange tijd met dergelijke lichamelijke klachten, en wil je die eindelijk eens laten verdwijnen als sneeuw voor de zon? Probeer dan dit ‘medicijn’ zelf eens uit. John vertelt je er graag meer over! (Stuur me een e-mail, dan breng ik je graag in contact met John).

Net als in Schouwen-Duiveland kom je ook in Goeree-Overflakkee van top tot teen tot rust. Hoewel de stress vervliegt waar we bijstaan, vliegt toch ook hier de tijd. Het verwenfeest zit er alweer bijna op. We hebben nog één programmaonderdeel te gaan (ik had nog zo gehoopt dat ik een vierde programma-A4’tje vergeten was uit te printen). Zo’n zes kilometer verderop nemen we een kijkje bij het in Oude-Tonge gelegen Greenpoint Holland-Zeeland, een revolutionair en honderd procent duurzaam initiatief van de Van Peperstraten Group. Hier aan de voet van de Grevelingendam komt het tankstation van de toekomst, waar alternatieve brandstoffen getankt kunnen gaan worden en waar alle elektrische apparatuur zal draaien op zonne-energie. Ook de shop, het restaurant, de vergaderruimte en het hotel zullen gebruikmaken van duurzame energie, en de wasstraat gaat smerige auto’s en vermoeide persbussen opfrissen met gezuiverd regenwater. Dit lofwaardige initiatief gaat uitgerold worden op meer plekken in Nederland.

Na afloop van de presentatie is het tijd om afscheid te nemen van iedereen en weer in onze eigen auto huiswaarts te rollen. Na drie lange verwendagen verheugen we ons om onze lieve dochter weer stevig in de armen te nemen.

We danken de organisatoren en iedereen die ons in de watten hebben gelegd. Onze dank is groot. Speciale dank voor Caroline Melissant van INZee Communicatie & Trends, die ons als gastvrouw op Goeree-Overflakkee uitstekend heeft begeleid. Aan iedereen: chapeau! We komen snel weer terug …

K♥L ontdekt ..., Reizen